Η χώρα των ανθρώπων

Αυτός ο άσχημα ποδοπατημένος εδώ και αιώνες εκπολιτισμένος πλανήτης από περιφερόμενες εγωκεντρικές ομάδες ανθρωποειδών συνεχίζει να υπάρχει εξαιτίας της άνευ συνόρων και άνευ εδάφους χώρας των αντι-ομαδιστών ανθρώπων. Αν σταματήσουν για μία στιγμή την κόντρα που βάζουν με πόδια την ψυχή τους θα καταλάβουν δισεκατομμύρια ανθρωποειδών τι σημαίνει η δύναμη του ενός και τι μηδενική ισχύς της ομάδας.
Μην συγχέουμε την ιδιαιτερότητα του κάθε ανθρώπου με τον τόπο που γεννιέται και με την κουλτούρα με την οποία μεγαλώνει. Ελάχιστοι εκλαμβάνουν το ζουμί της ρίζας από την οποία τρέφονται και αντί να γίνουν κλαδιά του δέντρου φύονται με δικό τους κορμό δίπλα αλλά και απόμακρα. 
Ένας κάπου στην Ινδία και ένας κάπου στην Λαπωνία, που μπορεί να μην έχουν καν την επίγνωση της ύπαρξης ο ένας του άλλου, που να μην τους δένει τίποτε το πολιτισμικό, κοντράρουν την ίδια στιγμή για τα ίδια πράγματα που συμβαίνουν τόσο στον περιορισμένο χώρο τους όσο και στον πλανήτη. Συχνά και στο σύμπαν.
Μοναχικοί από την γέννα τους και ευτυχισμένοι με πράγματα που η μάζα θεωρεί από δεδομένα έως ανύπαρκτα.
Αλλεργικοί στις ομάδες αν και ξέρουν την δύναμη που αυτές έχουν αλλά την αδυναμία τους να κάνουν κάτι το διαφορετικό από το είθισται που τις έχουν καθοδηγήσει τα πολιτικοοικονομικοθρησκευτικά τεχνητά κύματα.
Αόρατοι στο πλήθος των ομάδων ακόμα και αυτών των ομάδων των μόνων διότι και η Μοναξιά μία ομάδα είναι, συνήθως λιγότερο αποδοτικών για τις ομάδες ή συχνότερα εγωιστών. Κλαδιά του ίδιου δέντρου που νομίζουν ότι όσο πιο ψηλά ορθωθούν μόνα τους προς τον ήλιο τόσο πιο σημαντικά είναι. Χωρίς την ικανότητα όμως να αναπτύξουν ρίζα δική τους μοιάζουν συχνά με κακομαθημένα παιδιά προσπαθώντας με το φύλλωμά τους να κρύψουν τον ήλιο στους υπόλοιπους αφού την εξυπνάδα την έχουν να κατανοήσουν ότι η απόσπαση από τον κορμό σημαίνει και το ρίσκο της βιολογικής τους ύπαρξης. 
Η χώρα των ανθρώπων δεν είναι των άριστων ή των ευφυών. Είναι χώρα των "ελλατωματικών"  πλασμάτων που χωρίς να προσπαθούν καν αυθόρμητα νιώθουν, αυθόρμητα αντιλαμβάνονται και αυθόρμητα κοντράρουν. 
Τα όμορφα που ακόμα υπάρχουν οφείλονταν και οφείλονται σε αυτούς. Σίγουρο ότι γελάνε συχνά συγχρονισμένα όλοι τους την στιγμή που τα πλήθη των ομάδων του πλανήτη ζητωκραυγάζουν για τις πρόσκαιρες και ανούσιες νίκες τους. Ξέρουν ποιο είναι το αποτέλεσμα των νικών των μαζικοποιημένων ομάδων. Μια επανάληψη η Ιστορία των εκπολιτισμένων μαζών. Είτε φορούν μανδύα, είτε μπλου τζιν. 
Αυτοί οι λίγοι άγνωστοι μεταξύ τους άνθρωποι. Μια μη ομαδοποιημένη ομάδα όλοι τους και ο καθένας μια ομάδα μοναχός του.