Γροθιά

Όποιον/όποιους αγαπάμε είναι το φρένο για να σκάσουμε χαμόγελο μετά την σύλληψή μας. Ελέω λοιπόν των δικών μας συναισθηματικών βαριδιών και στο τι θα γίνουν αυτοί που αγαπάμε αν εμείς κάνουμε την επιλογή που λέει η καρδιά και το ενστικτώδες δίκαιο, κυκλοφορούν άπειροι με τα δόντια τους ακόμα στην θέση τους και με την γεωγραφία του προσώπου τους αναλλοίωτη. 
Δυστυχώς αυτός που μπορεί και θέλει είναι τις περισσότερες φορές αυτός που σκέφτεται τις παράπλευρες απώλειες και σίγουρα μέσα σε αυτές τις απώλειες δεν είναι ούτε η προσωπική ελευθερία του, που ούτως ή άλλως είναι χαμένη ακόμα και έξω από την φυλακή, αλλά ούτε και η ζωή του που ούτως ή άλλως είναι τελειωμένη όταν δίπλα του κυκλοφορούν ηλίθια, φασιστικά, αλαζονικά, παρασιτικά χαμόγελα με όλα τα δόντια στην θέση τους.